Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dodaq — is. 1. Ağız kənarlarını təşkil edən iki mütəhərrik dəri damar büküklərindən hər biri. Adamın iki dodağı olur. Alt dodaq. Üst dodaq. Nazik dodaq. – <Əhməd:> Qara saçları, eşqlə dolu uzun kirpikli gözləri, ərəbi burnu, hamısından artıq gözəl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zümzümə — is. <ər.> Ahəstə səslə, pəsdən, özü üçün oxuma, dodaqaltı oxuma. Eşitdim cavanların şirin zümzüməsini; Dinlədim layla deyən anaların səsini. Ə. Cəm.. Ötüşən quşların civiltili nəğməsi, büllur suların şirin zümzüməsi, sərin təranəsi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təbəssümriz — ə. 5. və f. dodaqaltı gülən; gülümsəyən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
zirləb — f. dodaqaltı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bənna — is. <ər.> Binanın daş, kərpic hissəsini tikən usta. Dodaqaltı segah deyən qoca bənnalar; Sal daşlardan təməl qoyur, divar hörürdü. Ə. Cəm.. İnşaatçıların çoxu mövsüm işçilərindən: torpaqqazanlar, bənnalar və dülgərlərdən ibarət idi. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dodaqarası — bax dodaqaltı. Yarməmməd nə isə dodaqarası anlaşılmaz bir şey mızıldadı. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gülümsəmək — f. 1. Gülər kimi olmaq, təbəssüm etmək, qımışmaq, dodaqaltı gülmək, öz məmnunluğunu, ya istehzasını təbəssümlə ifadə etmək. Mənasını anlamadığı bu sözə Aydəmir sadəcə gülümsəyərək kupeyə girdi. A. Ş.. Şəmsiyyə kədərli və fikirli olsa da… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hörmək — f. 1. Kərpici, daşı müəyyən qaydada palçıqla bir birinə yapışdırmaq. İkinci mərtəbəni hörüb qurtarmaq. – <Qaçay:> <Mahmud> dəli deyil ki, belə soyuq bir gündə daş daşısın, əhəng, palçıq gətirsin, yaxud hündür bir divarın üstünə çıxıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ibadət — is. <ər.> 1. Dua oxuma, namaz qılma şəklində icra edilən dini ayin. <Molla İbrahimxəlil:> Əgər məni görmək istəsələr, de ki, ustadım . . ibadətdədir. M. F. A.. Məlum şeydir ki, indiyədək saydığımız ibadətlər ki, növ növ namazlardan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
maşa — is. Ocaqdan od və ya qızmar bir şeyi götürmək üçün metal alət. Vaqif arabir buxarını maşa ilə qurdalayırdı. Ç.. Rəhim bəy dodaqaltı gülümsədi, böyründəki maşanı götürüb manqalın közlərini qurdaladı. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
